لباس شهرتلباس شهرت به لباسي گفته مي شود که باعث انگشت نماشدن انسان مي شود و پوشيدن اين نوع لباس در اسلام حرام است. ۱ - محل بحث در باره لباس شهرتاز شهرت به معناى دوم در بابهاى صلات، نکاح و لعان سخن گفته‌اند. ۲ - لباس شهرت در رواياتشهرت يافتن و انگشت نما شدن در لباس، مرکب و هرچيزى ديگر در روایات متعدد، مذموم شمرده شده است. از امام صادق عليه السّلام نقل شده است: شهرت در لباس مبغوض خداوند است و نيز مى‌فرمايد: براى خوارى فرد همين بس که لباسى بپوشد که موجب شهرت او گردد. همچنين در سخنى ديگر مى‌فرمايد: شهرت؛ خوب و بدش در آتش است. به اعتقاد امام خمینی لباس‌های فاخر و شهرت، آثار منفی در نفس و قلب انسان می‌گذارد و قلب را در میل به طبیعت و توجه به دنیا تحت‌تاثیر می‌گذارد و همان‌طور که جنس، هیات و نوع لباس فاخر در نفوس تاثیر می‌گذارد و سبب فخرفروشی می‌شود همچنین لباس مندرس نیز در نفس تاثیر می‌گذارد. به اعتقاد امام خمینی، لباس چه در جانب افراط و چه در جانب تفریط از اموری است که قلوب ضعیف را متزلزل و از مکارم اخلاق دور و موجب عجب و ریا و کبر و افتخار می‌شود که هر یک از آنها از امهات رذایل نفسانی بلکه موجب تکیه به دنیا و دل‌بستگی به آن می‌گردد. امام خمینی با استناد به روایتی معتقد است کسی که در این دنیا لباس شهرت می‌پوشد در آخرت لباس ذلت به او می‌پوشانند. امام خمینی در بیان تاثیر منفی لباس شهرت معتقد است حتی انتخاب ماده و هیات لباس نیز بر ظاهر و باطن اثر می‌گذارد، ازاین‌جهت انسان باید از لباس شهرت بلکه مطلق شیء برخلاف معمول و متعارف، احتراز نماید و از لباس‌ها سنگین قیمت و انگشت‌نما دوری کند. به اعتقاد امام خمینی همان‌طور که ماده و جنس لباس در نفوس تاثیر دارد همچنین در هیات و طرز برش و دوخت آن آثاری است که گاهی انسان به‌واسطه آن لباس که خود را شبیه اجانب کرده، عصبیت جاهلانه پیدا کرده از مؤمنان و دوستان رسول خدا منضجر و متنفر گردد. ۳ - احکام لباس شهرتهرگاه پوشيدن لباس شهرت موجب هتک حرمت و خوارى فرد نزد مردم گردد، پوشيدن آن حرام است؛ ليکن اگر به اين حدّ نرسد و تنها موجب شهرت و انگشت نما شدن فرد گردد- نه هتک حرمت وى- آيا پوشيدن آن حرام است يا مکروه؟ اختلاف است. [۷]
جامع عباسى، ص۳۴۷.
[۸]
روضة المتقين ج۲، ص۱۶۳.
[۹]
کشف الغطاء ج۳، ص۲۷.
[۱۱]
موسوعة الخويى ج۱۲، ص۳۹۰-۳۹۱.
۴ - تعريف ديگر از لباس شهرتبرخى گفته‌اند: منظور از لباس شهرتى که بايد از آن اجتناب کرد، لباسى است که به قصد ریا کارى پوشيده شود و فرد بخواهد مثلا بدان وسيله به زهد و وارستگى مشهور شود. بنابر اين، پوشيدن آن بدون قصد ریا جایز است. [۱۲]
توضيح المسائل مراجع ج۱، ص۴۶۷.
۵ - حکم نماز در لباس شهرتبنابر قول به حرمت پوشيدن لباس شهرت يا در فرض حرمت آن، آيا نماز گزاردن با آن صحيح است يا نه؟ مسئله اختلافى است. بسيارى از فقها قائل به قول نخست‌اند. [۱۵]
توضيح المسائل مراجع ج۱، ص۴۶۶-۴۶۷.
برخى، نماز را با آن صحيح ندانسته‌اند. [۱۶]
کشف الغطاء ج۳، ص۲۷.
برخى تفصيل داده و گفته‌اند: اگر مواضعى از بدن که پوشاندن آن در نماز واجب است، همچون عورت با چنين لباسى پوشانده شود، نماز با آن باطل است؛ اما چنانچه آن مواضع با لباسى ديگر پوشانده شود، نماز با آن صحيح است. [۱۷]
توضيح المسائل مراجع ۱/ ۴۶۷.
۶ - ازدواج با زن مشهور به زنابه قول برخى، ازدواج با زن زناکار پيش از آنکه توبه کند جایز نيست. برخى، بين زن مشهور به زنا و غير مشهور تفصيل داده و تنها ازدواج با اولى را جايز ندانسته‌اند. [۱۹]
مبانى العروة (النکاح) ج۱، ص۲۲۶-۲۷۴.
از اسباب ثبوت لعان قذف زوجه (نسبت زناکارى دادن به وى) توسط زوج است؛ به شرط آنکه زوجه مشهور به زنا نباشد وگرنه قذف وى موجب ثبوت لعان نخواهد بود. ۷ - پانویس
۸ - منبع• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۷۶۲. • دانشنامه امام خمینی، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰ شمسی. رده‌های این صفحه : دیدگاه های اخلاقی امام خمینی
|